3. Neograničen pristup mehanizmima za nadgledanje ljudskih prava ustanovljenim za BiH

Bukvalno shvatanje izraza „obezbjeđivanje neograničenog pristupa” svim tijelima i organizacijama koji su navedeni u članu II/8. Ustava BiH teško da bi se moglo pomiriti sa određenim brojem drugih ustavnih odredaba, kao što su pravo na pravičan postupak [član II/3.e) Ustava BiH] ili nezavisnost sudstva (član I/2. Ustava BiH, što je sadržano u opštoj obavezi vladavine prava kao demokratskom principu). Posebno nakon stupanja na snagu DMS, ravnoteža se mora postići u svakom predmetu pojedinačno, uzimajući u obzir sve principe i prava kojih se određeni predmet tiče, kao i sveukupni razvoj zaštite ljudskih prava i ubrzano preuzimanje odgovornosti domaćih institucija koje je u početku skoro isključivo zamjenjivala međunarodna zajednica. Naprimjer, pokazalo se da je izvan okvira člana II/8. Ustava BiH sveobuhvatno praćenje, pa i „mentorstvo” međunarodnih organizacija u 2008. godini u predmetima ratnih zločina rješavanim pred Sudom BiH, a koje su procesuirala vijeća sastavljena, uglavnom, od međunarodnih sudija. Ovo važi posebno ako se uzmu u obzir promjene koje su usvojene i provedene od stupanja na snagu DMS, uključujući, ali ne ograničavajući se na reformu državnog pravosuđa, uspostavljanje funkcionalnog sistema za žalbe na entitetskom i na državnom nivou, pristupanje Bosne i Hercegovine Vijeću Evrope, obuhvatajući i mehanizam preispitivanja prema ESLJP, te pozitivnu ocjenu domaćeg pravosudnog sistema koju su dali Vijeće za prosljeđivanje i Žalbeno vijeće MKSJ-a u postupcima prema pravilu 11. bis Pravilnika o postupku i dokazima MKSJ-a.²⁵⁷⁷ Odluka Stalnog vijeća OSCE-a o „saradnji između OSCE-a i MKSJ-a“ iz maja 2005. godine,²⁵⁷⁸ prema kojoj je OSCE pristao da vrši praćenje predmeta proslijeđenih od MKSJ-a „u okviru postojećih mandata i resursa navedenih misija“ ne mijenja mandat OSCE-a kako je predviđen u DMS, pa se ona, prema tome, treba tumačiti u svjetlu člana II/8. Ustava BiH.